[యుద్ధానంతరము శ్రీకృష్ణడు హస్తినాపురమునుండి బయలుదేరి ద్వారకానగరమునకు వెళ్ళెను. ద్వారకానగర పౌరులు శ్రీకృష్ణునికి కానుకలనిచ్చి, ఈ విధముగా పలికిరి.] తండ్రులకు + ఎల్ల తండ్రియగు ధాతకు తండ్రివి = తండ్రులందరికి తండ్రియైన బ్రహ్మ దేవునికి తండ్రివి; దేవ నీవు = దేవా నీవు; మా తండ్రివి తల్లివి పతివి దైవమవున్ సఖివిన్ గురుండవు = మా తండ్రివి, తల్లివి, పతివి, దైవమునవు, సఖివి, గురుడవు [మా సర్వమూ నీవేనని భావము]; ఏ తండ్రులు నీక్రియం ప్రజల ధన్యులఁ జేసిరి = నీవు [నీ ప్రజలకు] చేసిన విధముగా ఎవరి తండ్రులు [వారి సంతానమును] ధన్యులను చేయలేదు; వేల్పులైన నో తండ్రి! = ఓ తండ్రీ! దేవతలు కూడా; భవన్ముఖాంబుజము = నీ ముఖ పద్మమును [చూచి]; ధన్యతఁ గానరు = ధన్యతను పొందలేరు; మావిధంబునన్ = మేము పొందినట్లుగా.