"భవదీయోత్కర్షముం జూపవే" (7.164) అని హిరణ్యకశిపుడు తన తనయుడు గురువులచెంత నేర్చుకొనిన విద్యలను ప్రదర్శింపుమని కోఱగా, ప్రహ్లాదుడు "తనుహృద్భాషల సఖ్యమున్, ... తొమ్మిది భక్తిమార్గముల సర్వాత్మున్ హరిన్ నమ్మి" ఉండుట మేలని బదులుపలికెను. ఈ సందర్భములో పోతనగారు భక్తిమార్గపు మెళకువలను ప్రకటించుచు నాలుగు పద్యములను ప్రహ్లాదుని నోట పలికించెను: "అంధేంధూదయముల్.." (7.168), "కమలాక్షునర్చించు కరములు కరములు..." (7.169), కంజాక్షునకుఁ గాని కాయంబు కాయమే..." (1.170), "సంసారజీమూత సంఘంబు విచ్చునే..." (7.171). అయితే ఇవి పూర్తిగా కల్పితములు కాబోవు. భాగవతములోని రెండవ స్కంధములో పరీక్షిత్తునకు శుకుడు చేసిన బోధలు ఈ కోవకు చెందినవే - ఇవి మూలమునుండి అనువదింపబడిన పద్యాలే.

వాసుదేవ శ్లోకవార్త లాలించుచుఁ గాల మే పుణ్యుండు గడుపుచుండు
నతని యాయువుదక్క నన్యుల యాయువు నుదయాస్తమయముల నుగ్రకరుఁడు
వంచించి కొనిపోవు, వాఁడది యెఱుఁగక జీవింతుఁ బెక్కేండ్లు సిద్ధ మనుచు
నంగనాపుత్ర గేహారామ విత్తాది సంసారహేతుకసంగసుఖముఁ

దగిలి వర్తింపఁ గాలంబు తఱి యెఱింగి
దండధరకింకరులు వచ్చి తాడనములు
సేసి కొనిపోవఁ బుణ్యంబు సేయ నైతిఁ
బాపరతి నాఇతి నని బిట్టు పలవరించు. (2.47)

అలరుజొంపలులతో నభ్రంకషంబులై బ్రదుకవే వనములఁ బాదపములు!
ఖాదన మేహనాకాంక్షలఁ బశువులు జీవింపవే గ్రామసీమలందు!
నియతిమై నుచ్ఛ్వాసపవనముల్ ప్రాప్తింపవే చర్మభస్త్రికములు!
గ్రామసూకర శునకశ్రేణు లింటింటఁ దిరుగవే దుర్యోగదీనవృత్తి!

నుష్ట్రఖరములు మోయవే యురుభరములఁ
బుండరీకాక్షు నెఱుఁగని పురుష్పశువు
లడవులందు నివాసములందుఁ బ్రాణ
విషయభరయుక్తితో నుంట విఫలమధిప! (2.49)

విష్ణుకీర్తనములు వినని కర్ణంబులు కొండల బిలములు కువలయేశ!
చక్రిపద్యంబులఁ జదువని జిహ్వలు గప్పల జిహ్వలు కౌరవేంద్ర!
శ్రీమనోనాథు నీక్షింపని కన్నులు కేకిపింఛాక్షులు కీర్తిదయిత!
కమలాక్షు పూజకుఁగాని హస్తంబులు శవము హస్తంబులు సత్యవచన!

హరిపద తులసీదళామోద రతిత్ళెని
ముక్కు పందిముక్కు మునిచరిత్ర!
గరుడగమను భజనగతి లేని పదములు
పాదపముల పాదపటల మనఘ! (2.50)

నారాయణుని దివ్యనామాక్షరములపైఁ గరఁగని మనములు కఠినశిలలు
మురవైరికథలకు ముదితాశ్రురోమాంచ మిళితమై యుండని మేను మొద్దు
చక్రికి మ్రొక్కని జడుని యౌదల నున్న కనకకిరీటంబు గట్టెమోపు
మాధవార్పితముగా మనని మానవు సిరి వనదుర్గచంద్రికావైభవంబు

కైటభారిభజన గలిగి యుండనివాడు
గాలిలోన నుండి కదలు శవము
కమలనాభుపదముఁ గనని వాని బ్రతుకు
పసిఁడి కాయలోని ప్రాణి బ్రతుకు. (2.51)