ఏల కుమారా? = ఓ కుమారా ఎందుకు?;
శోషిలగ = (అన్న పానములు లేక ఇలా) అలసి పోవుట;
నీ జననంబున = (ఈ) నీ జన్మమున;
నన్నుఁ గానఁగా జాలవు నీవు = నన్ను చూడలేవు నీవు;
కామముఖషట్కము = కామ, క్రోధ, లోభ, మోహ, మద, మాత్సర్యములు అను ఆరు (శత్రు) సమూహమును;
నిర్దళితంబు సేసి = పూర్తిగా ఖండించి;
నిర్మూలితకర్ములైన = కర్మలనన్నింటిని నిర్మూలనము గావించిన;
మునిముఖ్యులుగాని = శ్రేష్ఠమైన మునులు మాత్రమే (చూడగలరు), కాని;
కుయోగి కానగా జాలడు = యోగమున అధముడైనవాడు (అనగా యోగమునందు పరిపక్వత లేని వాడు) చూడలేడు;
నీదు కోర్కి కొనసాగుటకై = నీ (మనస్సున నన్ను చూడవలెనన్న) కోరిక ను కొనసాగించుటకు గాను;
నిజమూర్తిఁ జూపితిన్ = నా రూపమును (తాత్కాలికముగా నీకు) చూపితిని.

వేదములను నాలుగుగా విభజించి, వేదసారముగా మహాభారతమును రచించిన వ్యాసమహర్షి, హరి నామము ప్రధానముగా పూర్తి భక్తి కావ్యము వ్రాయనందులకు వ్యాకుల చిత్తుడై యుండగా, నారదుడు తన మహతి అను వీణతో తన చెంతకు వచ్చి, అటువంటి గ్రంధము వ్రాయమని సలహా ఇచ్చెను. పిమ్మట నారదుని పూర్వ జన్మ వృత్తాంతమును చెప్పమని వ్యాస మహర్షి కోరెను. తను పూర్వ కల్పములో వేదవేత్తల వారిండ్లలో పనిచేసే ఒక దాసీ పుత్రుడనని, వారికి పరిచర్యలు గావించగా వారు తనను అనుగ్రహించి వాసుదేవుని మాయను తెలిపెనని, కర్మలను భగవదార్పితముచేసినచో కర్మ బంధములను తొలగించుకొనవచ్చని వారు చెప్పెను. అటు పిమ్మట తన తల్లి మరణించగా, ఇక తనకు హరినామమే శరణ్యమని తలచి తను అడవులకేగి ఎంతో అలసిపోయి ఒక రావి చెట్టు క్రింద సేదతీర్చుకొని, ధ్యానము చేయుచుండగా, భగవంతుడు తన మనసులో ప్రత్యక్షమయ్యెను. కనులు తెరచి చూడగా మాయమయ్యెను. ఆ అడవిలో ఎంత వెదకి వేసారినా, మరల ఆ రూపము కనిపించలేదు. అప్పుడు ఈ పై పద్యములో చెప్పిన విధముగా, తనను ఓదార్చుచున్నట్లుగా ఈ వచనములు వినవచ్చెను.